Franciszek Jelonkiewicz

Urodził się 18 listopada 1893 r. w Proszowicach. Syn Andrzeja i Urszuli.

W czasie I wojny światowej od 1917 r. w POW. Brał udział w rozbrajaniu żołnierzy austro-węgierskich w listopadzie 1918 r.

Od 1 listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. Służył w V baonie strzelców olkuskich. Brał udział w walkach z Ukraińcami w okolicach Gródka Jagiellońskiego i Chyrowa. Z baonem wcielony do 9 pp leg. W jego składzie uczestniczył w wojnie z bolszewikami. Uczestniczył w działaniach na froncie litewsko-białoruskim, na Łotwie oraz w bitwie warszawskiej. Ranny, leczył się w szpitalu polowym w Wilnie. 24 listopada 1921 r. w stopniu kpr. przeniesiony do rezerwy.

W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnej miejscowości. Był z zawodu szewcem i giserem.

Zmarł 13 lipca 1973 r. i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Proszowicach.

Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.

Żonaty z Marianną N., miał córki Wandę, Barbarę i Helenę oraz synów Franciszka (ur. 10 VIII 1933) i Wincentego.