Urodził się 22 lipca 1882 r. w Gajówce pow. Łęczyca. Syn Jana, robotnika rolnego, powstańca 1863 r., i Marii z Belidziejów (?).
Ukończył dwie klasy szkoły elementarnej w Łodzi.
Od 1893 r. pracował w różnych fabrykach włókienniczych.
Od 1901 r. należał do PPS-Proletariat, a potem do PPS i od 1903 r. do SDKPiL ps. „Franek”. W czasie rewolucji 1905 r. współorganizował strajki, brał udział w walkach z kozakami we wsi Widzew (obecnie część Łodzi), był członkiem zarządu dzielnicy Górna; w jego mieszkaniu mieściło się biuro łączności. Ranny w czerwcu 1905 r. podczas powstania łódzkiego, po wyleczeniu się z ran powrócił do pracy partyjnej.W lipcu aresztowany przez władze rosyjskie, po amnestii październikowej został zwolniony. W latach 1906–1907 działał też w Wojskowo-Rewolucyjnej Organizacji.
W czasie I wojny światowej pracował w Robotniczym Stow. Spożywców „Robotnik”.
W niepodległej Polsce mieszkał w Łodzi. Od 1918 r. należał do Komunistycznej Partii Polski, wielokrotnie prewencyjnie aresztowany przez policję. Być może ze względów agenturalnych od 1937 r. należał do PPS d. Frakcji Rewolucyjnej.
Podczas II wojny światowej przebywał w Łodzi, gdzie pracował jako robotnik. Od 1945 r. należał do PPR, a potem PZPR. Do 1956 r. pracował jako brakarz w Zakładach Przemysłu Bawełnianego im. Norberta Barlickiego. Następnie przeszedł na rentę dla zasłużonych.
Zmarł 26 stycznia 1968 r. w Łodzi i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym na Dołach.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, w PRL otrzymał order Sztandaru Pracy 1 kl.
Opublikował: Całe życie na czarnej liście, w: Wspomnienia weteranów rewolucji 1905 i 1917 roku, Łódź 1967.
L. Jędrzejowska, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; „Monitor Polski” nr 177/1938.