Franciszek Jórasz

Urodził się 26 września 1894 r. w Korczynie koło Krosna. Syn Jakuba i Julii z Jędrysików..

Uczył się w gimnazjum we Lwowie i Jaśle, gdzie w 1914 r. uzyskał maturę.

W czasie I wojny światowej od 21 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Słuzył w 1 part LP.

W następstwie kryzysu przysięgowego w Legionach w sierpniu lub wrześniu 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej. W stopniu bomb. służył w baterii zapasowej XI BArt. Skierowany do Szkoły Oficerskiej Artylerii w Preszburgu (Bratysławie).

Od listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. Służył w 5 pap. Brał udział w walkach z bolszewikami.

Po wojnie przydzielony do 23 pap. Zweryfikowany jako por. art. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 lipca 1923 r. na kpt. art., do lutego 1926 r. dowodził baterią w 23 pap. Następnie referent balistyki w Instytucie Badań Materiałów Uzbrojenia. Ukończył kurs specjalistyczny w Centrum Wyszkolenia Artylerii Przeciwlotniczej (listopad 1930 r.). Został wówczas dowódcą 7 dapl. Awansowany 1 stycznia 1931 r. na mjr. art. 2 maja 1934 r. objął funkcję komendanta Centrum Wyszkolenia Artylerii Przeciwlotniczej w Warszawie. Od 1937 r. zastępca dowódcy 1 papl. Awansowany 19 marca 1938 r. na ppłk. art. 26 sierpnia 1939 r. mianowany komendantem kursów udoskonalających artylerii plot. i przeciwgazowej w Trauguttowie, wobec wybuchu wojny stanowiska tego nie objął.

Należał do Związku Legionistów Polskich; był zastępcą członka głównej komisji rewizyjnej Koła b. Żołnierzy 1 part LP (od 19 grudnia 1936 r.).

Podczas kampanii 1939 r. został zastępcą dowódcy Ośrodka OPL „Warszawa”. Po kapitulacji załogi stolicy (28 września) dostał się do niewoli niemieckiej. W drodze do obozu przejściowego w Błoniu doznał ataku serca. Leczył się w szpitalu w Warszawie.

Zmarł w sierpniu 1968 r. w Poznaniu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym nr 2 (Junikowo).

Odznaczony Krzyżem Niepodległości oraz złotym Krzyżem Zasługi.

Żonaty z Ireną Zakrzewską, miał dwóch synów.