Franciszek Joszt

Urodził się 30 września 1882 r. w majątku Podhuszczka pow. Zamość. Syn Michała i Elżbiety ze Szpringierów. Brat Bronisława Hieronima (zob.) i Stanisława (zob.).

Uczył się w progimnazjum w Zamościu, a potem w gimnazjum w Lublinie, gdzie należał do koła młodzieży niepodległościowej. Wobec groźby aresztowania jako uczeń siódmej klasy opuścił Lublin; maturę uzyskał eksternistycznie na Wołyniu.

W 1904 r. powołany do odbycia obowiązkowej służby w armii rosyjskiej w charakterze jednorocznego ochotnika.

W 1905 r. przybył do Krakowa i podjął studia handlowe. Wkrótce wstąpił do PPS i porzucił studia. Ukończył kurs instruktorski Organizacji Bojowej PPS. W tym też roku został instruktorem Organizacji Bojowej PPS na okręg częstochowski ps. „Tadeusz”. Prawdopodobnie był też członkiem tamtejszego Okręgowego Komitetu Robotniczego (OKR). W latach 1906–1908 należał do OKR PPS (potem PPS-Frakcji Rewolucyjnej) Warszawa-Podmiejska. Uczestniczył w nieudanej akcji bojowej na pociąg w Milanówku (8 czerwca 1906 r.), podczas której ciężko ranny został Walery Sławek, a także na pociąg na stacji Herby (28 lipca), podczas której zabito dwóch generałów i zdobyto znaczną sumę pieniędzy. Uczestniczył w IX Zjeździe PPS w Wiedniu (19-25 listopada 1906 r.), podczas którego opowiedził się za J. Piłsudskim i należał do grona rozłamowców w partii.

W 1908 r. zagrożony aresztowaniem przeniósł się do Lwowa, gdzie studiował leśnictwo. W okresie studiów należał do organizatorów Związku Strzeleckiego we Lwowie. Uzyskał stopień oficerski. Po ukończeniu studiów w 1910 r. zamieszkał na wsi na terenie wschodniej Galicji.

W czasie I wojny światowej w 1914 r. internowany przez władze austriackie i wywieziony do Czech. Od 1916 r.

pracował jako leśniczy w nadleśnictwie Fundacji ks. Skarbka koło Drohobycza, a potem w Słońsku pow. Drohobycz oraz (1934) w Dołhem.

Należał do Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego, był też przysięgłym (1934).

Zmarł po 1934 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.