Bojownikom niepodległości

Franciszek Józef Ludera

(1897-1954)

Urodził się 23 lutego 1897 r. w Siepietnicy pow. Jasło. Syn Wojciecha i Marii.

W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. w Legionach Polsskich. W stopniu kpr. początkowo w baonie uzupełniającym LP kpt. Andrzeja Galicy, a następnie w 1 komp. V baonu 7 pp LP. Chory, 5 sierpnia 1915 r. odszedł do szpitala. 8 sierpnia awansował na sierż. We wrześniu 1915 r. leczył się w szpitalu twierdzy nr 9 w Krakowie oraz do 30 grudnia 1915 r. w szpitalu Czerwonego Krzyża w Nowym Targu i w Morawskiej Ostrawie. 18 stycznia 1916 r. powrócił na front. Służył w 6 pp LP.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w oddziale uzupełnień korpusu. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Witkowicach.

Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1921 r., służył w 49 pp.(1923, 1924). Co najmniej od 1928 do 1932 r. w 74 pp. 1 stycznia 1930 r. awansował na kpt. piech. W 1935 r. w 19 pp. Wiosną 1939 r. był kierownikiem referatu uzupełnień KRU w Skierniewicach.

Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli niemieckiej. Do 1942 r. przebywał w oflagu II B w Arnswalde.

Zmarł 10 listopada 1954 r. i został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 179/1931
Źródła

Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 179/1931; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.