Urodził się 22 listopada 1889 r. we Lwowie. Syn Jana, oficera armii austro–węgierskiej, i Marii z Glaserów.
Ukończył korpus kadetów we Lwowie (1909), uzyskując stopień chor. piech., po czym poświęcił się zawodowej służbie wojskowej w armii Austrio–węgierskiej. Mianowany 1 maja 1912 r. ppor. piech., był oficerem 56 pp.
Podczas I wojny światowej w 1916 r. awansował na por. piech. Od początków 1917 r. walczył na froncie włoskim. 1 lutego 1918 r. otrzymał stopień kpt. piech.
31 października 1918 r. dokonał udanego przewrotu w garnizonie wadowickim, przekształcając oddziały austro–węgierskie w 12 pp WP.
Był organizatorem, dowódcą III baonu i samego 12 pp (od 25 czerwca do października 1920). 18 sierpnia awansował na mjr. piech. (z dniem 1 kwietnia). Później zastępca dowódcy tego pułku.
Zweryfikowany jako ppłk piech. z 1 czerwca 1919, od 17 sierpnia 1922 do 20 stycznia 1931 r. dowodził 77 pp. W 1923 r. ukończył kurs w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie. Z dniem 1 stycznia 1927 r. otrzymał stopień płk. piech. W okresie od 10 listopada 1932 do 10 sierpnia 1933 r. przebywał na kursie dla wyższych dowódców w Centrum Wyższych Studiów Wojskowych. Następnie do 1934 r. dowódca piechoty dywizyjnej 14 DP, zaś potem dowodził tą dywizją. Od 1936 r. stał na czele 25 DP. Z dniem 19 marca 1939 r. otrzymał stopień gen. bryg.
Na czele tej dywizji brał udział w kampanii 1939 r. W składzie Armii „Poznań” walczył m.in. nad Bzurą. Po kapitulacji załogi Warszawy (28 września) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał (od stycznia 1941) w oflagu w Murnau.
Zmarł 23 stycznia 1945 r. w Murnau i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Obozowym.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 4 i 5 kl., Polonia Restituta 4 kl., czterokrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.
Żonaty z Zofią Jadwigą z Buchowskich Komierowską, miał adoptowaną córkę Annę zamężną Łukomską.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; T. Kryska–Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Warszawa 1991; G. Łukomski, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945 t. II (1914–1921) cz. 1, Koszalin 1991; „Monitor Polski” 1931, nr 179; P. Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939, Warszawa 1994; G. Studnicki, Kto był kim w Wadowicach?, Wadowice 2004; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.