Urodził się 2 stycznia 1896 r. w Żółkwi. Syn Franciszka.
W czasie I wojny światowej od 28 sierpnia 1914 r. w Legionie Wschodnim. Po jego rozwiązaniu służył w III baonie 2 pp LP. Chory, w listopadzie leczył się w domu uzdrowieńców w Budenitz na Bukowinie. Od lutego 1915 r. w 3 komp. 3 pp LP. Ranny 5 sierpnia 1915 r. pod Rarańczą oraz 6 lipca 1916 r. pod Hradyskiem. W kwietniu 1917 r. przebywał w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku.
Od 2 listopada 1918 r. w WP. Jako dowódca komp. 38 pp brał udział w wojnie z bolszewikami.
Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., służył w 38 pp. Z dniem 23 czerwca 1925 r. przeniesiony do KOP, był dowódcą komp oraz kwatermistrzem 12 baonu KOP. Od marca 1930 r. w 5 psp. Sprawował funkcję dowódcy komp. oraz adiutanta pułku. Awansowany 1 stycznia 1931 r. na mjr. piech., objął dowództwo baonu. W marcu 1932 r. został referentem bezpieczeństwa w komendzie m. Przemyśl, a 1 grudnia 1934 r. otrzymał stanowisko dowódcy baonu w 48 pp. Po 1935 r. przeniesiony do 55 pp. Dowodził baonem, a od 1938 r. był kwatermistrzem pułku. Po mobilizacji w sierpniu przydzielony do Ośrodka Zapasowego 14 DP.
W jego składzie służył w czasie kampanii 1939 r. Walczył na Lubelszczyźnie. W końcu miesiąca przebijał się w kierunku Lwowa. Od stycznia do maja 1942 r. dowódca I baonu 27 pp w Armii Polskiej w ZSSR i na Środkowym Wschodzie.
Zmarł po 1945 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 132/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.