Franciszek Łowicki

Urodził się 18 lipca 1874 r. w Klonówce koło Starogardu Gdańskiego w rodzinie leśniczego.

Kształcił się w pelplińskim Collegium Marianum, a następnie od 1893 r. w gimnazjum w Chełmnie, w którym w 1895 r. uzyskał maturę. Należał do Polskiego Związku Filomatów. Ukończył Seminarium Duchowne w Pelplinie i w 1899 r. został wyświęcony na kapłana.

Pracował jako wikariusz w parafii w Oliwie. Współpracował z tamtejszym Towarzystwem Ludowym „Jedność”. Następnie był kolejno wikariuszem w Chełmży i Lidzbarku, po czym był administratorem parafii pw. św. Jakuba w Toruniu, a potem pw. św. Marii Magdaleny w Kurzętniku. Od 1915 r. był proboszczem parafii pw. św. Michała Archanioła w Oksywiu. Propagator polskości, prowadził bibliotekę Towarzystwa Czytelni Polskich (1916). W 1918 r. współzałożyciel Towarzystwa Rybaków na Oksywskie Piaski i Okolice. Za jego czasów na plebanii wystawiano polskie sztuki teatralne i organizowano kursy języka polskiego. Był osobą niezwykle popularną wśród mieszkańców, nazywano go „biskupem gburskim i rybackim”.

Członek Powiatowej Rady Ludowej w Wejherowie, radny gminy Oksywie.

W niepodległej Polsce w kwietniu 1924 r. został przeniesiony do parafii pw. św. Jerzego Męczennika w `Niedźwiedziu pow. Wąbrzeźno. Później sprawował też funkcję dziekana wąbrzeskiego.

Był wizytatorem szkół. Autor artykułów literacko-publicystycznych, ogłaszanych na łamach pomorskiej prasy. Sprawował funkcję kapelana wąbrzeskiego „Sokoła”, był prezesem powiatowym Stronnictwa Narodowego w Wąbrzeźnie.

Wobec choroby w 1936 r. zrezygnował ze stanowiska dziekana. uzyskał wówczas godność radcy duchownego.

Biedni mieli w nim swojego troskliwego opiekuna, dom Jego dla nich był zawsze otwarty. Objeżdżając z kolędą zabierał obfite zapasy żywności, odzieży, które rozdzielał pomiędzy najbiedniejszych. Równocześnie pomimo intensywnej pracy duszpasterskiej – odnowienia kościoła i cmentarza, działał wybitnie społecznie w organizacjach kościelnych i świeckich.

Zmarł 14 czerwca 1938 r. w Niedźwiedziu.

Odznaczony orderem Polonia Restituta 4 kl., pośmiertnie otrzymał Medal Niepodległości.