Urodził się 21 października 1895 r. w Kamionce Lubartowskiej. Syn Józefa i Antoniny z Bernackich.
Działacz niepodległościowy ps. „Świerczewski”.
W okresie od 20 czerwca 1920 do 12 lutego 1921 r. w Wojsku Polskim, po czym w rezerwie.
Od 16 czerwca 1924 r. w policji. W stopniu posterunkowego służył na posterunku w Mokranach (do 9 maja 1930 r.), Peliszczu (do 17 marca 1932) i Kamieńcu Litewskim. Od 12 stycznia 1938 r. funkcjonariusz w II komisariacie w Brześciu nad Bugiem.
Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 037/1 z 20 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2006; „Monitor Polski” 1937, nr 64.