(1899–1942)
Urodził się 10 października 1899 r. w Warszawie. Syn Marcelego i Aleksandry z Polkowskich.
Podczas I wojny światowej należał do Polskiej Organizacji Wojskowej ps. „Zawierucha”.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) mieszkał w Warszawie. Pracował jako urzędnik. Należał do Związku Peowiaków. Od czerwca 1930 r. skarbnik Koła Praskiego Okręgu Warszawa–Miasto.
Podczas II wojny światowej aresztowany przez Niemców. Wysłany do obozu koncentracyjnego w Dachau.
Tam zginął 19 lutego 1942 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Źródła
„Monitor Polski” 1931, 23/19nr 296/34; „Peowiak” 1930, nr 1.