Bojownikom niepodległości

Franciszek Obstarczyk

(1894–po 1955)

Urodził się 20 października 1894 r. w Andrychowie. Syn Franciszka.

Uczył się w I Wyższej Szkole Realnej w Krakowie.

Podczas I wojny światowej służył w Legionach Polskich ps. „Bosacki”. Służył w 1 Pułku Artylerii LP.

W niepodległej Polsce po 11 listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim, był w obsłudze pociągu pancernego Nr 2 „Śmiały” 6 Pułku Artylerii Ciężkiej. Zweryfikowany jako por. art. z 1 czerwca 1919 r., służył w 19 Pułku Artylerii Polowej. W roku 1923 służył w warsztatach amunicyjnych w Poznaniu. Co najmniej od 1924 do 1928 r. w 6 Pułku Artylerii Polowej w Krakowie. 1 stycznia 1930 r. awansowany na stopień kpt. art., w 1932 r. służył w Dowództwie Okręgu Korpusu nr V w Krakowie. Awansowany 19 marca 1939 r. na stopień mjr. adm. Wiosną roku 1939 był kierownikiem referatu 9 ewidencyjnego Wydziału II oficerów służby stałej Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych.

Po II wojnie światowej mieszkał w Polsce; w latach 1949–1955 pozostawał pod kontrolą operacyjną komunistycznego aparatu bezpieczeństwa.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Źródła

„Monitor Polski” 1931, nr 179; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; Sprawozdanie Dyrekcji c.k. I. Wyższej Szkoły Realnej w Krakowie za rok 1909, Kraków 1909; Sprawozdanie Dyrekcji C.K. I. Wyższej Szkoły Realnej w Krakowie za rok 1911, Kraków 1911.