Urodził się 2 kwietnia 1897 r. w Kunicach, Krakowskie. Syn Kaspra i Anny z Piwowarskich.
Absolwent seminarium nauczycielskiego w Krakowie (1914 r.).
W czasie I wojny światowej od 5 października 1914 r. służył w Legionach Polskich. Początkowo w baonie uzupełniającym LP kpt. Andrzeja Galicy, a od 29 października w oddziale kawalerii rtm. Alberta Kordeckiego w Nagy-Szölös, z którym w listopadzie wyjechał na Węgry. Od 30 listopada w I plut. 2 szw. 2 puł LP. 10 maja 1915 r. został ranny w nogę. Leczył się m.in. w szpitalu w Kamieńsku. Następnie przydzielony do 6 szw. 2 puł LP, z którym we wrześniu wyruszył na front. Brał udział w kampanii wołyńskiej. W 1917 r. ukończył szkołę oficerską pułku.
Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. pozostał w pułku. Awansował do stopnia plut. Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) wraz z plutonem odszedł do Chyrowa i tam go rozwiązał. Przedostał się potem do Krakowa, gdzie 12 marca został aresztowany przez Austriaków. Internowany w Witkowicach. 20 kwietnia zwolniony z powodu złamania lewej ręki, podjął działalność w POW.
Od 1 listopada 1918 r. w stopniu wachm. wstąpił do WP. Służył w 2 pszwol. Dowodził plut. Brał udział w działaniach przeciwko Czechom na Śląsku Cieszyńskim. W marcu 1919 r. mianowany ppor. kaw. 31 maja objął funkcję adiutanta Szkoły Szturmowej DOGen Kraków. Po jej likwidacji (30 lipca) przydzielony do 6 puł, a we wrześniu do Wojskowej Straży Granicznej. W okresie od 25 grudnia 1919 do 13 kwietnia 1920 r. adiutant w komendzie miasta Częstochowy. Stopień por. kaw. uzyskał 1 maja 1920 r. Następnie ponownie w 6 puł. Od 12 września adiutant pułku. Przrejściowo służył w szw. zapasowym 14 puł.
Od 15 kwietnia 1921 r. w 24 puł. Zweryfikowany jako por. kaw. z 1 czerwca 1919. W okresie od 15 grudnia 1923 do 17 marca 1924 r. przebywał na kursie w Centralnej Szkole Kawalerii w Grudziądzu. Następnie pełnił służbę w 21 puł. Był dowódcą plut., oficerem materiałowym (1925-1927), p.o. kwatermistrza (1927) i dowódcą plut. szw. km (1927-1928). Z dniem 1 stycznia 1930 r. awansował na rtm. kaw. Od 2 stycznia 1937 r. komendant rejonu konnego PW 13 DP. 19 marca 1939 r. otrzymał stopień mjr. kaw. Od 14 sierpnia 1939 r. dowodził kawalerią dywizyjną tej dywizji.
Członek Zw. Legionistów Polskich. Należał do Koła 2 puł LP.
Podczas kampanii 1939 r. uczestniczył w walkach w rejonie Tomaszowa Mazowieckiego i na Lubelszczyźnie. Po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. wywieziony z obozu i zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na ppłk.
Tablica poświęcona jego pamięci znajduje się w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; Z. Godyń, Straty spośród kawalerzystów i pancernych z rąk sowieckich w II wojnie światowej, Londyn 1976; „Monitor Polski” nr 132/1931; Rocznik oficerów kawalerii 1930;Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.