Franciszka Hanna Arnsztajnowa z Meyersonów

Urodziła się 19 lutego 1865 r. w Lublinie. Córka Bernarda (Berka), kupca i Malwiny (Małki) z Horowiczów.

Ukończyła gimnazjum żeńskie w Lublinie, a następnie wyższe kursy pedagogiczno–przyrodnicze w Niemczech. Aktywnie uczestniczyła w pracach tajnej oświaty.

Od 1914 r. w POW. W jej mieszkaniu w Lublinie znajdowało się archiwum organizacji.

W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) była m.in. z ramienia komisji historycznej Związku Peowiaków archiwistką w Instytucie im. J. Piłsudskiego.

Literatka, debiutowała w październiku 1888 r. Autorka kilku dramatów, redagowała dodatki literackie „Ziemi Lubelskiej” i „Kuriera Lubelskiego”. Tłumaczyła z j. angielskiego m.in. utwory R. Kiplinga, D. Jerrolda i S. Maugham. W 1933 r. należała do współzałożycieli Lubelskiego Związku Literatów.

Wkrótce przed wybuchem II wojny światowej przeniosła się do Warszawy.

Zamordowana w sierpniu 1942 r. w obozie zagłady w Treblince lub zmarła w getcie warszawskim.

Odznaczona Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl. i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Zamężna (od 7 I 1885) z Jan Arnsztajnem, lekarzem i społecznikiem, miała z nim córkę Stefanię (ok. 1890–1942) zamężną Mieczysławską, oraz syna Jana (6 VI 1897–31 I 1934) (zob.).

Jest patronką ulicy w Lublinie.