Galiński Zygmunt

Urodził się 5 kwietnia 1885 r. w Będzieszynie pow. Ostrów Wlkp. Syn Franciszka, ziemianina, i Ludwiki z Brodzkich.

Ukończył gimnazjum w m. Ostrów Wlkp., po czym studiował na Wydz. Rolnym uniwersytetu w Lipsku. Członek polskich patriotycznych kółek młodzieży.

W okresie od 1 października 1908 do 1 września 1909 r. odbywał obowiązkową służbę wojskową w armii niemieckiej w charakterze jednorocznego ochotnika.

W czasie I wojny światowej 1 sierpnia 1914 r. zmobilizowany do armii niemieckiej, brał udział w walkach na terenie Belgii i Francji. Ranny, przez kilka miesięcy leczył się w szpitalu. Po zakończeniu wojny 15 grudnia 1918 r. został zdemobilizowany. Zweryfikowany jako kpt. rez. art. z 1 czerwca 1919 r.

Uczestnik powstania wielkopolskiego. Był I komendantem powiatowym wojsk powstańczych w Szamotułach. Brał udział w rozbrajaniu Niemców we Wronkach, zajął obóz w Biedrusku, uczestniczył w walkach w rejonie wielenia, Czarnkowa i Chodzieży. W 1919 r. został dowódcą II Okręgu Wojskowego, a w 1920 r. komendantem obozu jenieckiego w Szczypiornie koło Kalisza. 15 marca 1921 r. przeszedł do rezerwy.

W niepodległej Polsce w 1921 r. był dyrektorem dóbr Baszków. Od 1 lipca 1923 r. dzierżawił majątek państwowy Wyskoć koło Turwi pow. Kościan. Równocześnie przez pewien czas administrował majątkami w Gorzycach i Gorzyczkach, a od 1932 r. w Bonikowie. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Wyskoci.

Członek Wielkopolskiej Izby Rolniczej, Zw. Ziemian, współkierownik kółka rolniczego. Prezes powiatowy Zw. Oficerów Rezerwy.

Zmarł 29 maja 1933 r. w Poznaniu. Odznaczony srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie otrzymał Krzyż Niepodległości.

Żonaty z Marią Ireną Zofią Czochron, miał z nią córki Marię (14 XI 1921-22 XII 2015) zamężną Rubrycką, Aleksandrę Ludwikę (19 IV 1923-29 VI 1980) zamężną Notopulos, Danutę Kazimierę (28 I 1925-16 XII 2003) zamężną Polaszek, Halinę Franciszkę (28 I 1925-1981) oraz syna Jana (30 III 1926-11 X 1994).