Garstka Kazimierz

Urodził się 17 października 1896 r. w Bukaczowcach pow. Rohatyn. Syn Jana, kolejarza, i Zuzanny z

Szybowiczów.

Po ukończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do seminarium nauczycielskiego we Lwowie (maturę uzyskał

eksternistycznie w 1916 r.).

Od 1911 r. należał do skautingu (X drużyna), a od 1913 r. do Zw. Strzeleckiego.

W czasie I wojny światowej od 7 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich ps. „Eta”.

Służył w 4 i 2 komp. I baonu 1 pp LP, uzyskując stopień sierż. Był dowódcą III plut. Ranny 25 października

1915 r. podczas bitwy pod Kuklami na Wołyniu. Po rekonwalescencji od 27 stycznia 1916 r. ponownie w linii.

Sierż. Garstka odznaczył się wielokrotnie swą odwagą. W ataku pod Tarłowem, ze swym plutonem, jako jeden z

pierwszych przedostał się przez przeszkody, następnie w pościgu dotarł aż do rz. Kamiennej. W działaniach na

Wołyniu we wrześniu 1915 r. wyróżnił się dwukrotnie przez niezwykle śmiałe wypady w kierunku na Kamień.

Następnie odznaczył się w patrolach na Bezeranę w styczniu 1916 r.

Ukończył szkołę oficerską pułku w Zambrowie (1917 r.).

Po kryzysie przysięgowym we wrześniu wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski. Służył

w 100 pp, 19 grudnia został ranny pod Cortellazo.

Po wyleczeniu się przyjechał do Warszawy i pod zmienionym nazwiskiem 24 kwietnia 1918 r. wstąpił do

Polskiej Siły Zbrojnej i został przydzielony do 8 komp. 2 pp. Od 22 czerwca 1918 r. był uczniem w Szkole

Mierniczej. Po rozbrojeniu Niemców w listopadzie automatycznie przeszedł do WP.

Po ukończeniu szkoły (ppor. geogr. z dniem 1 lipca 1919 r.) w lipcu podjął służbę w Wojskowym Instytucie

Geograficznym jako topograf. W 1920 r. w Oddziale Pomiarów Wojskowych przy 1 Armii. W sierpniu 1920 r.

przeszedł przejściowo do służby liniowej w 47 pp. W jego składzie uczestniczył w walkach w rejonie

Radzymina. 21 sierpnia awansował na por. geogr.

Po wojnie, zweryfikowany jako por. geogr. z 1 czerwca 1919, kontynuował służbę w Wojskowym Instytucie

Geograficznym. Awansowany 1 lipca 1923 r. kpt. geogr., z dniem 19 marca 1939 r. otrzymał stopień mjr. geogr.

Był wówczas referentem w wydz. kartograficznym.

Podczas kampanii 1939 r. zapewne ewakuowany do Lwowa, wziął udział w jego obronie i po kapitulacji załogi

(22 września) dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.

Wywieziony na podstawie listy z 2 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych oraz

srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na ppłk.

Żonaty z Zofią Tarżanką, miał córkę Jadwigę (ur. 1934).

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.