Urodził się 5 czerwca 1897 r. w Warszawie. Syn Feliksa i Józefy z Korycińskich. Brat Edwarda Alfonsa Daniłło-Gąsiewicza (zob.), Henryka Ludwika Daniłło-Gąsiewicza (zob.) i Feliksa Tomasza (zob.).
W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionie Puławskim ps. „Daniłło”. W 1916 r. wcielony do armii rosyjskiej. Po rewolucji 1917 r. w Rosji zdezerterował.
Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Moskwie. Następnie powrócił do kraju.
W 1919 r. w Policji Państwowej. W czasie I powstania śląskiego (sierpień 1919 r.) pracował w biurach werbunkowych do powstania w Będzinie. Następnie jego uczestnik. W 1920 r. w WP. Brał udział w walkach z bolszewikami. Po ich zakończeniu w rezerwie. Uczestnik III powstania śląskiego (1921 r.).
W niepodległej Polsce mieszkał w Warszawie. Pracował jako artysta malarz, dekorator i litograf. Należał do grupy awangardystów. Wszystkie obrazy malował wyłącznie techniką olejową. Wystawiał m.in. w Instytucie Propagandy Sztuki w Warszawie, w 1930 r. na Międzynarodowej Wystawie w Belgii (1930 r., otrzymał zloty medal za całokształt twórczości), zaś po II wojnie światowej w warszawskiej „Zachęcie” i w Muzeum Historii Ruchu Robotniczego w Żyrardowie.
Członek Zw. Polskich Artystów Plastyków Okręgu Warszawskiego.
Zmarł 28 stycznia 1967 r. w Żyrardowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 235/1933; Tadeusz Gąsiewicz, www.opencaching.pl/viewcache.php?wp=OP91UB [dostęp 7 I 2019].