Gaweł Władysław

Urodził się 1 listopada 1897 r. w Przemyślu. Syn Kazimierza i Katarzyny z Domaradzkich.

Ukończył III gimnazjum w Przemyślu (1915 r.).

W czasie I wojny światowej od 18 sierpnia 1914 r. był dowódcą sekcji w oddziale przemyskim w Legionie Wschodnim. Po rozwiązaniu legionu (21 września) 11 października powrócił do domu.

Od 5 czerwca 1915 r. jako jednoroczny ochotnik służył w armii austro-węgierskiej w 4 komp. 10 pp. Od 20 października 1915 do 6 lipca 1916 r. w 6 kop. pułku telegraficznego. Uczył się w Szkole Telegrafii Polowej. Awansował kolejno do stopnia plut. Następnie do 9 stycznia 1918 r. w 121 komp. łączności. Był tam dowódcą radiostacji nr 14, a potem plut. specjalnego (wywiad) i plut. telegraficznego. W okresie od 9 stycznia do 15 sierpnia kształcił się w szkole oficerskiej przy pułku telegraficznym. Po jej ukończeniu jako pchor. do 30 października służył w 5 komp. radio. a potem w 6 komp. (radiowywiad). Jednocześnie przebywał na kursie wywiadowczym.Od 3 listopada 1918 r. w WP. Do 12 maja 1919 r. był radiotelegrafistą w Stałej Stacji Radiotelegraficznej w Krakowie. Od 13 maja do 6 sierpnia przebywał na kursie unifikacyjnym dla oficerów radiotelegraficznych. 1 czerwca 1919 r. mianowany ppor. łączn., 1 lipca awansował na por. łączn. Po jego ukończeniu do 6 października w Stałej Sekcji radiotelegraficznej we Lwowie. Skierowany na front, od 5 października 1919 do 12 stycznia 1920 r. był dowódcą polowej radiostacji nr 10/III P.P. w 10 DP. Następnie aż do listopada 1920 r. dowódca polowej radiostacji nr 2 w dowództwie 6 Armii. Od 18 grudnia dowódca plut. radiotelegrafii ciężkiego. Od kwietnia 1921 r. szef radiotelegrafii 2 Armii.

Zweryfikowany jako por. łączn. z 1 czerwca 1919 r., od 6 czerwca 1922 do października 1926 r. był kolejno dowódcą komp. radiotelegraficznej eksploatacyjnej (radiowywiad), referentem radio w wydz. wojskowym łączności w Dep. VI Wojsk Technicznych MSWojsk. Od października do 31 grudnia 1926 r. młodszy oficer 6 komp. 2 płaczn. Skierowany na kurs dokształcający w Centrum Wyszkolenia Łączności, od 1 stycznia 1927 r. był dowódcą 9 i 3 komp. 2 płączn. Awansowany 1 stycznia 1928 r. na kpt. łączn., od 1 do 6 lipca 1929 r. był adiutantem pułku. Następnie szef łączności 27 DP. Od 1 grudnia 1931 do 1 czerwca 1934 r. dowodził komp. telegraficzną 4 DP. W następstwie wypadku narciarskiego od 4 marca do 29 września 1932 r. przebywał na leczeniu w szpitalu.Od 9 stycznia do 30 maja 1934 r. przebywał na kursie dla oficerów sztabowych wojsk łączności przy Wyższej Szkole Wojennej. Od 1 czerwca 1934 r. kierownik referatu technicznego w Szefostwie Łączności MSWojsk, a od 1 grudnia kierownik samodz. referatu studiów Dowództwa Wojsk Łączności MSWojsk. 1 stycznia 1935 r. awansował na mjr. łączn. Od czerwca 1939 r. jako „Wiktor Gerlach” był wykazywany jako pracownik kontraktowy Państwowych Zakładów Tele i Radiotechnicznych w Warszawie.

Podczas II wojny światowej od 1 września 1939 r. kierownik samodz. referatu studiów w Naczelnym Dowództwie Wojsk Łączności. Po agresji sowieckiej 18 września przeszedł do Rumunii, gdzie został internowany w obozie w Cãlimãneşti, skąd zbiegł i 21 listopada dotarł do Bukaresztu. Następnie przedostał się do Francji i 7 stycznia 1940 r. zameldował się w stacji zbornej w koszarach Bessiéres w Paryżu. Od 1 marca objął stanowisko kierownika referatu radio-łączności w sztabie Naczelnego Wodza. Po upadku Francji 26 czerwca dotarł do Wlk. Brytanii i do 24 lipca pozostawał bez przydziału w obozach. Od 25 lipca do 31 sierpnia szef łączności w Komendzie m. Londyn. Na tym stanowisku współpracował z ZWZ. 31 grudnia zaprzysiężony w Komendzie Głównej ZWZ ps. „Władysław Fruziński”.Od 1 września 1940 do 25 czerwca 1943 r. kierownik ośrodka radiowego sztabu Naczelnego Wodza. Był też wykazywany jako komendant ośrodka w Bushby Heath, równocześnie szef Biura Komisji radiowej przy premierze i Naczelnym Wodzu.. Od 25 czerwca 1943 do 27 marca 1946 r. kierownik referatu łączności wydz. wywiadowczego w Oddz. Informacyjno-Wywiadowczym sztabu Naczelnego Wodza. Ukończył kurs informacyjny dla starszych oficerów sztabowych wojsk łączności przy Wyższej Szkole Wojennej (8-20 stycznia 1945). Awansowany 27 maja 1945 r. na ppłk. łączn.

27 marca 1946 r. został referentem w sekcji łączności „A” Oddz. Informacyjno-Wywiadowczego. 6 września zgłosił się do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. 1 lutego 1947 r. oddany do dyspozycji szefa Sztabu Głównego, po czym 8 września 1948 r. został ostatecznie zdemobilizowany.Mieszkał w Londynie. Pracował jako kontroler produkcji w J. Lyons and Co. Ltd Cadby Hall.

Działacz Stow. Elektryków Polskich w Wlk. Brytanii, Stow. Techników Polskich w Wlk. Brytanii i w Stow. Polskich Kombatantów.

Zmarł 27 grudnia 1978 r. w Londynie.

Odznaczony orderem Polonia Restituta 5 kl., dwukrotnie złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.

Żonaty (od 1924 r.) z Stanisławą Janiną Suską, miał syna Jarosława Władysława (ur. 1926).