Gawlik Kazimierz

Urodził się 10 stycznia 1898 r. w Samborze. Syn Karola i Józefy.

Ukończył gimnazjum w Stryju.

Od 1913r. należał do Polskiej Drużyny Strzeleckiej w tym mieście.

W czasie I wojny światowej od 20 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 13 i 4 komp. 3pp LP. Podczas działań na Bukowinie został ranny pod Zastawną.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym.

Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) ukrywał się. Aresztowany przez żandarmerię austriacką pod Lublinem, był więziony na zamku lubelskim, a potem w Tarnowie i Krakowie. W końcu internowany w obozie jeńców w Ravosie koło Udine we Włoszech.

Uwolniony, powrócił do Stryja, gdzie pracował w POW. Podczas okupacji ukraińskiej ukrywał się w Olesku koło Złoczowa. Tam w maju 1919 r. zorganizował milicję i po wyparciu Ukraińców wstąpił do WP.

Uczestniczył w wojnie z bolszewikami, po której zakończeniu przeniesiono go do rezerwy.

Od 1921 r. pracował w Kasie Chorych w Drohobyczu. W połowie lat 30. zatrudniony w Ubezpieczalni Społecznej we Lwowie.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.