Gebel Leopold

Urodził się 20 sierpnia 1889 r. w Nowym Targu. Syn Franciszka i Katarzyny z Ziębowiczów.

Uczył się w II Gimnazjum św. Jacka (1900-1907) i w III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie, w którym w 1909 r. uzyskał maturę. Studiował studiował prawo na uniwersytetach w Krakowie (1910-1912) i Lwowie, gdzie w 1914 r. uzyskał doktorat.

W latach 1909-1910 odbył obowiązkową służbę wojskową w armii austro-węgierskiej w charakterze jednorocznego ochotnika. Służył w 20 pp.

W czasie I wojny światowej od lipca 1914 r. w armii austro-węgierskiej. Służył w 20 pp. W 1914 r. mianowany ppor. rez. piech. Aż do marca 1918 r. walczył na froncie rosyjskim i włoskim. W maju 1916 r. awansował na por. rez. piech. Członek niepodległościowej organizacji „Wolność”, stanowiącej ekspozyturę POW w armii austriackiej. Następnie był adiutantem baonu zapasowego 20 pp w Tarnowie. Nad ranem 31 października kierował akcją rozbrajania Austriaków w tym mieście. Następnie automatycznie przeszedł do WP.

Początkowo (do listopada) był adiutantem baonu zapasowego 1 psp., po czym do maja 1919 r. - jego dowódcą. Przeniesiony do Dep. I Piechoty MSWojsk, pełnił w nim służbę do października 1920 r. W sierpniu 1920 r. awansował na kpt. piech. (z dniem 1 kwietnia).

Zweryfikowany jako mjr piech. z 1 czerwca 1919 r., w listopadzie 1922 r. został przeniesiony do Sztabu Generalnego. Był oficerem placu w Zakopanem (maj-listopad 1923 r.). Następnie powrócił do 1 psp. W latach 1924-1925 przebywał na IV kursie doszkolenia WSWoj w Warszawie.Po jego ukończeniu objął stanowisko w Inspektoracie Armii nr 4 (do listopada 1926 r.), a następnie do stycznia 1927 r. był kierownikiem referatu mobilizacyjnego w DOK nr V. Od wiosny tego roku dowódca I baonu 38 pp. Od marca 1929 r. zastępca dowódcy 20 pp. Awansowany 1 stycznia 1930 r. na ppłk. dypl. piech., od marca 1931 r. służył jako zastępca szefa Biura Ogólno-Administracyjnego MSWojsk (potem Biura Administracji Armii).

Działacz sportowy: był prezesem KS „Warszawianka”, Zw. Tow. Kolarskich, a także przewodniczącym Tow. Przyjaciół Boernerowa oraz tamtejszej Sp. Wodnej. Członek Zw. Organizacji „Wolność”.

Podczas kampanii 1939 r. po 17 września przeszedł do Rumunii, gdzie od 18 września do 1 listopada był internowany. Następnie do stycznia 1941 r. szef referatu „EWA” (ewakuacja) w Splicie i Belgradzie. Poprzez Grecję przedostał się na Bliski Wschód. W 1943 r. był zastępcą dowódcy Rejonu Terytorialnego Palestyna. Później szef sztabu jednostek terytorialnym na Bliskim i Środkowym Wschodzie.

Po przybyciu do Wlk. Brytanii i demobilizacji zamieszkał w Londynie.

Zmarł 15 lipca 1954 r. w Londynie i został pochowany na cmentarzu w Acton.

Odznaczony orderem Polonia Restituta 4 i 5 kl., dwukrotnie Krzyżem Walecznych, dwukrotnie złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.

Żonaty (od 1911 r.) z Emmą Kozakiewicz.