Grek Piotr Kazimierz

Urodził się 24 maja 1889 r. w Częstochowie. Syn Stanisława i Jadwigi ze Sławińskich. Brat Stanisława (zob.).

Ukończył szkołę początkową w Częstochowie, a potem (prawdopodobnie w 1908 r.) III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie. Podjął studia na Wydz. Prywatnym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Tam związał się z akademickim ruchem artystycznym.

Od 1910 r. występował w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie.

Po ukończeniu studiów (1912 r.) wyjechał do Poznania, gdzie od lutego 1913 do kwietnia 1914 r. występował w Teatrze Polskim.

W czasie I wojny światowej od października 1914 r. w Legionach Polskich ps. „Korecki”. Służył w II Brygadzie. Ze względu na stan zdrowia po roku zwolniony z Legionów.

Powrócił wówczas do Krakowa, gdzie w sezonie 1916-1917 pracował jako aktor i reżyser w Teatrze Ludowym (od 1918 r. Teatr Powszechny). Używał nazwiska Korecki lub Grek-Korecki.

Po 1918 r. kierował sekcją propagandy Sztabu Generalnego, a potem prowadził teatry żołnierskie. Podlegał mu też teatr plebiscytowy na Śląsku. Jako aktor zaangażował się w działalność artystyczną na rzecz powstań śląskich.

W niepodległej Polsce od 1921 r. pracował jako aktor dramatyczny i reżyser m.in. w Teatrze Narodowym w Toruniu, a w sezonie 1922-1923 w Teatrze Komedia w Warszawie. W latach 1923-1927 pracował w Teatrze Nowym w Poznaniu, gdzie był aktorem i reżyserem.

W 1923 r. został członkiem Naczelnej Rady Artystycznej. Dzięki jego staraniom utworzono filie Zw. Artystów Polskich w Krakowie i na Pomorzu.

Po zakończeniu pracy w Poznaniu przeniósł się na sześć sezonów do Teatru Miejskiego w Bydgoszczy. W latach 1934-1935 występował w Teatrze Polskim w Poznaniu, po czym do 1936 r. wspólnie z S. Kordowskim sprawował funkcję dyrektora Teatru Nowego. W 1936 r. powrócił do Bydgoszczy, gdzie do 1938 r. pracował jako aktor i reżyser. W latach 1938-1939 był aktorem Teatru Polskiego w Poznaniu.

Podczas II wojny światowej zamieszkał w Warszawie, gdzie pracował jako kelner w kawiarni „Gospoda Włóczęgów”.

Zmarł 12 października 1942 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Wojskowym na Powązkach kwat. B-18.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty (od 19 VIII 1920) z Jadwigą Czechowską.