Urodził się 12 kwietnia 1901 r. w Krotoszynie, Lwowskie. Syn Ambrożego i Franciszki z Pukałów.
Pracował na roli.
W czasie I wojny światowej od 1918 r. w Polskiej Organizacji Wojskowej ps. „Litwin”.
Od 4 listopada 1918 r. w stopniu szer. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do załogi odcinka V. Służył w komp. km.
Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do II baonu 1 pstrz lwowskich (potem: 38 pp). Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. 1 września 1932 r. został mianowany ppor. rez. piech.
W niepodległej Polsce ukończył seminarium nauczycielskie we Lwowie. Mieszkał we wsi Wierzchoniów koło Kazimierza Dolnego. Pracował jako nauczyciel.
W sierpniu 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego.
Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy nr 032/4 z 14 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na por.
Żonaty, miał dwoje dzieci.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” 1933, nr 258; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski rezerw 1934.