Gustaw Baumfeld

.

Urodził się 16 sierpnia 1879 r. w Przemyślu. Syn Jakuba i Tekli z Grynbergów.

Uczył się w gimnazjum filologicznym w Tarnowie, a następnie w gimnazjum św. Jacka w Krakowie, w którym w 1899 r. uzyskał maturę. Następnie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po ukończeniu studiów zdał egzamin nauczycielski w Warszawie.

Podjął pracę zawodową jako nauczyciel języka polskiego i historii literatury w gimnazjach w Warszawie.

W czasie I wojny światowej 1 września 1915 r. wstąpił do Legionów Polskich. Początkowo pozostawał w kadrze Legionów, potem służył kolejno w 2, 3 i 4 baterii oraz dowództwie 1 part LP.

Po kryzysie przysięgowym przeszedł do Polskiego Korpusu Posiłkowego.

Od 1 marca 1919 r. w WP. Jako ppor. art. był młodszym oficerem baterii, a następnie, awansowany na por. art., adiutantem dyonu.

Zweryfikowany jako por. art. z 1 czerwca 1919 r., w latach 1922-1923 był wykładowcą w Szkole Oficerskiej dla Podoficerów. Następnie w 30 pap (1923, 1924). Awansowany 15 sierpnia 1924 r. na kpt. art., został dowódcą baterii. W latach 1926-1927 wykładowca w Korpusie Kadetów nr 2 w Rawiczu. W końcu 1927 r. przeniesiony w stan spoczynku.

Powrócił do pracy w szkole jako wykładowca języka polskiego i historii literatury w poznańskich liceach.

Literat i publicysta.                                                                                                                                                       

W czasie kampanii 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wywieziony na podstawie listy nr 014 z 4 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.