Urodził się 20 września 1845 r. Syn Stanisława i Julii z Moszyńskich. Pochodził z rodziny ziemiańskiej, mieszkającej we wsi Skórnice pow. Końskie. Uczeń Szkoły Głównej w Warszawie.
Uczestnik powstania styczniowego 1863–1864. Walczył w oddziale pod dowództwem Zygmunta Padlewskiego (1 stycznia 1836 – 15 maja 1863 rozstrzelany przez Rosjan w Płocku), Kazimierza Błaszczyńskiego ps. „Bogdan Bończa” (ok. 1831 – 19 czerwca 1863) i majora Zaborowskiego. Ranny 28 czerwca 1863 w starciu pod Skotnikami. Pozostał w majątku, wspierając materialnie powstańców. Później pracował jako sędzia gminny.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) zweryfikowany jako ppor. weteran. W roku 1934 mieszkał w Warszawie.
Zmarł przed 1938 r.
Żonaty (od 30 sierpnia 1904) z Wandą Heleną Joanną Suchecką.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.
„Monitor Polski” 1930, nr 260; Rocznik oficerski 1928, 1932; Żywe pomniki bohaterstwa. Ostatni z 1863 roku, Warszawa 1934; A. Lenkiewicz, Weterani powstania styczniowego 1863 r. odznaczeni Krzyżem Niepodległości, Wrocław 1998;