Urodziła się 13 grudnia 1892 r. w Maluszynie pow. Radomsko. Córka Bolesława i Heleny z Biernackich.
Ukończyła szkołę średnią w Piotrkowie, zaś w 1913 r. Wyższe Kursy Pedagogiczne dla kobiet L. Rudzkiej w Warszawie.
Pracowała jako nauczycielka i bibliotekarka.
Należała do „Zarzewia”, Legii Niepodległości (w latach 1911-1912 członek Zwierzchności Okręgowej w Warszawie, prowadzila piątkę Legii Niepodległości na Wyższych Kursach Handlowych Siemiradzkiej), tajnej
Armii Polskiej i od 1913 r. Polskich Drużyn Strzeleckich. Była zastępową pierwszej żeńskiej tajnej drużyny skautowej im. E. Plater w Warszawie.
W czasie I wojny światowej w POW.
W niepodległej Polsce od 1922 r. mieszkała w Warszawie. Kierowała wypożyczalnią Biblioteki Publicznej przy ul. Żurawiej 25.
Działaczka organizacji kombatanckich.
Podczas II wojny światowej brała udział w działalności konspiracyjnej. Należała do Polskiej Ludowej Akcji Niepodległościowej. Aresztowana przez Niemców 18 stycznia 1940 r. w lokalu wypożyczalni, została osadzona w więzieniu mokotowskim przy ul. Rakowieckiej.
Rozstrzelana 2 kwietnia 1940 r. w Palmirach.
Odznaczona Medalem Niepodległości. Zamężna (od 1919 r.) z Henrykiem Bolesławem Gnoińskim (zob.).
H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; W. Bartoszewski, Warszawski pierścień śmierci 1939-1944, Warszawa 1970; „Monitor Polski” nr 293/1932; Słownik uczestniczek walki o niepodległość Polski 1939-1945. Poległe i zmarłe w okresie okupacji niemieckiej, Warszawa 1988.