Urodziła się 6 stycznia 1890 r. w Szepietówce na Ukrainie. Córka Ludwika, lekarza.
Po uzyskaniu matury w 1907 r. przyjechała do Warszawy, gdzie wstąpiła do PPS-Frakcji Rewolucyjnej ps. „Bronka”. Zajmowała się m.in. przewożeniem nielegalnej literatury z Krakowa do Królestwa Polskiego. W 1908 r. aresztowana przez władze rosyjskie pod zarzutem przynależności do Organizacji Bojowej PPS, została zesłana na Syberię, skąd zbiegła do Krakowa. Od połowy 1909 r. ponownie w Królestwie Polskim. Współpracowała z Organizacją Bojową, zajmując się wywiadem i przewożąc broń. W związku z wytoczeniem jej w Wilnie sprawy o udział w akcji bezdańskiej (26 września 1908) jesienią 1911 r. wyjechała do Krakowa, a stamtąd z mężem do Szwajcarii.
W czasie I wojny światowej w 1914 r. powróciła do kraju.
W niepodległej Polsce mieszkała w Przemyślu.
Zmarła 27 lutego 1936 r. w Tarnopolu.
Odznaczona Krzyżem Niepodległości z mieczami.
Zamężna z Edwardem Michałem Gibalskim (zob.), a po jego śmierci (od 29 IX 1921) z Eugeniuszem Zygmuntem Kopciem (zob.).
S. Kalabiński, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; „Monitor Polski” nr 179/1931.