Urodziła się 22 września 1892 r. w Lublinie. Córka Mikołaja i Marii (Julii?) z Chudzickich.
Studiowała na Uniwersytecie Lwowskim.
W czasie I wojny światowej w POW ps. „Jagienka”.
Od 1 listopada 1918 r. brała udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Była kurierką.
W niepodległej Polsce mieszkała w Warszawie. Pracowała jako biuralistka w PKO.
Podczas II wojny światowej brałą udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK. Jej mieszkanie przy ul. Kieleckiej 42 m. 11 było punktem kontaktowym komendanta Okręgu AK płk. dypl. Antoniego Chruściela. Aresztowana w nim przez Niemców 15 marca 1944 r., została uwięziona na Pawiaku.
Rozstrzelana 29 marca 1944 r. w ruinach getta warszawskiego.
Odznaczona Krzyżem Niepodległości z mieczami.
Zamężna z Wincentym Bernardem Gorzyckim (zob.), miała z nim syna Jerzego, aresztowanego z nią i zamordowanego przez Niemców, oraz córkę Irenę.
W. Bartoszewski, Warszawski pierścień śmierci 1939-1944, Warszawa 1970; „Monitor Polski” nr 24/1933; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Słownik uczestniczek walki o niepodległość Polski 1939-1945. Poległe i zmarłe w okresie okupacji niemieckiej, Warszawa 1988.