Urodził się 10 listopada 1899 r. w Chmielniku pow. Kielce. Syn Daniela i Salomei z Zalcmanów.
Uczył się w Szkole Handlowej Zgromadzenia Kupców w Warszawie.
W czasie I wojny światowej od 15 lutego 1918 r. należał do Polskiej Organizacji Wojskowej ps. „Jar”. W stopniu szer. służył w komendzie w Pruszkowie. Brał udział w rozbrajaniu Niemców (11 listopada 1918), po czym automatycznie wstąpił do Wojska Polskiego.
Służył w komp. zorganizowanej z uczniów do strzeżenia obiektów kolejowych w Warszawie. Jako uczeń 30 grudnia został zwolniony z szeregów armii.
Kontynuował naukę w swojej szkole i w 1919 r. uzyskał maturę. Studiował na Politechnice Warszawskiej.
Wobec trudnej sytuacji militarnej kraju 11 lipca 1920 r. wstąpił ochotniczo do WP. Służył w 36 pp. Brał udział w walkach z bolszewikami. 23 października przeniesiony do rezerwy.
W niepodległej Polsce mieszkał w Sosnowcu. Pracował jako handlowiec (komisant Towarzystwa „Ruch”)..
Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach Batalionów Chłopskich. Jako ppor. rez. piech. dowodził komp. w okręgu Kielce. Używał nazwiska „Henryk Czaplicki”.
Po wojnie mieszkał w Katowicach. Od maja 1945 r. pracował jako naczelnik wydziału transportowego, a potem (od 1 stycznia 1947 r.) dyrektor Wojewódzkiego Oddziału Państwowego Urzędu Repatriacyjnym w tym mieście.
Był podejrzewany przez przedstawicieli komunistycznego aparatu bezpieczeństwa o przynależność do Batalionów Chłopskich.
Zmarł po 1948 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
CAW, akta Medalu Niepodległości z 19 VI 1938; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; H. Markowski, Wojewódzki Oddział Państwowego Urzędu Repatriacyjnego w Katowicach w latach 1945-1951, Katowice 2007; „Monitor Polski” 1938, nr 140.