(1874-1944)
Urodził się 24 kwietnia 1874 r. w Warszawie. Syn Augusta i Anny Katarzyny z d. Brude. Brat Leonory Szrader (zob.).
Uczył się w gimnazjum; ukończył sześć klas.
W 1896 r. wstąpił do PPS, a w roku następnym był organizatorem kółek robotniczych PPS w fabrykach braci Henneberg i Szlenkera w Warszawie. 29 kwietnia 1898 r. aresztowany przez władze rosyjskie i osadzony w X pawilonie warszawskiej cytadeli. Oskarżony o przynależność do PPS i kolportaż nielegalnej literatury socjalistycznej, w listopadzie został uwolniony i oddany pod dozór policji. Mieszkał w Żyrardowie. 12 grudnia 1900 r. ponownie aresztowany. Do maja 1902 r. przebywał w więzieniu w Siedlcach, po czym został zesłany na 3 lata do guberni wiackiej. Po odbyciu kary powrócił do kraju i zamieszkał w Radomiu. Tam w 1907 r. aresztowany, po czym wydalony poza teren Królestwa Polskiego. Do kraju powrócił w 1914 r. Wkrótce potem wyjechał do Moskwy i tam działał w PPS. Ostatecznie w 1921 r. powrócił do Warszawy.
Pracował jako buchalter w Ubezpieczalni Społecznej.
Należał do Stowarzyszenia b. Więźniów Politycznych.
Zamordowany przez Niemców podczas powstania warszawskiego w sierpniu 1944 r. Jego grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Parafialnym na Powązkach w Warszawie kwat. 246.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Źródła
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; J. Durko, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 1, Warszawa 1985; Księga Jubileuszowa Polskiej Partji Socjalistycznej 1892-1932, Warszawa brw; „Monitor Polski” 1937, nr 259.