Bojownikom niepodległości

Henryk Bielak

(1898–po 1939)

Urodził się 2 lipca 1898 r. we Lwowie. Syn Mieczysława i Franciszki z Cyganików.

Pracował w zakładzie jubilerskim.

W czasie I wojny światowej od 6 lipca 1915 r. w stopniu szer. w Legionach Polskich. W stopniu szer. służył 8 komp. 6 pp LP. W jej składzie 12 września wyruszył na front. Walczył na Wołyniu, 9 listopada został ranny pod Bielgowem. Do 1 stycznia 1916 r. przebywał w Domu Uzdrowieńców w Kamieńsku. Następnie w komp. uzupełniającej nr 2, a potem w 6 komp. 2 pp LP.

Po kryzysie przysięgowym w Polskim Korpusie Posiłkowym. Był żołnierzem komp. szturmowej 2 pp LP.

Od 3 listopada 1918 r. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do załogi odcinka III (pododcinek Dyrekcja Kolejowa). Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do III baonu 1 pstrz lwowskich (potem: 38 pp).

W niepodległej Polsce mieszkał we Lwowie. Był urzędnikiem.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł po 1939 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 260/1931; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939.