Bojownikom niepodległości

Henryk Fedorowicz

(1891–po 1939)

Urodził się 25 stycznia 1891 r. w Brześciu nad Bugiem. Syn Stanisława i Marii z Osmólskich.

Uczęszczał do gimnazjum w Brześciu nad Bugiem, z którego w 1905 r. za działalność polityczną został wydalony. Następnie uczył się w gimnazjum w Moskwie, uzyskując maturę.

W 1914 r. zmobilizowany do armii rosyjskiej. W 1917 r. przeszedł do I Korpusu Polskiego. Służył w 4 psp. Po jego demobilizacji w 1918 r. powrócił do kraju.

Od 1918 r. w WP.  Zweryfikowany jako kpt. żand. z 1 czerwca 1919 r., służył w I dyonie żandarmerii m.in. jako oficer do specjalnych poruczeń. Z dniem 30 września 1929 r. przeniesiony w stan spoczynku.

W końcu lat 30. był zarządcą rezydencji Prezydenta RP Łazienki Królewskie w Warszawie.

Członek zarządu Koła Czwartaków b. Żołnierzy Formacji Polskich na Wschodzie.

Zmarł po 1939 r.

Odznaczony Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Niepodległości i rumuńskim orderem Korony Rumunii 4 kl.

Żonaty (od 8 VIII 1914) z Zofią Myśliborską.

Źródła

S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 2, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.