Henryk Fijałkowski

Urodził się 28 czerwca 1895 r. w Dąbrowie Górniczej. Syn Teofila, robotnika, i Teodozji z Kuziów.

Pracował jako ślusarz kolejowy.

W 1915 r. wstąpił do PPS w Częstochowie. Był członkiem lotnego oddziału bojowego, pracował w konspiracyjnej drukarni partyjnej. Należał do POW ps. „Kruk”. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w Częstochowie w listopadzie 1918 r.

Został wówczas komendantem tamtejszej Milicji Ludowej.

Od 1919 r. był działaczem ruchu zawodowego kolejarzy. Należał do współzałożycieli organizacji zawodowej kolejarzy w Częstochowie, a następnie przez pewien czas sprawował funkcję prezesa tamtejszego koła Związku Zawodowego Kolejarzy. W latach 1921–1931 był członkiem Zarządu Głównego i Wydz. Wykonawczego tego związku.

Jednocześnie aktywnie uczestniczył w działalności PPS. Na XVIII Kongresie w Łodzi (23–27 lipca 1921) wybrany członkiem Rady Naczelnej. W latach 1921–1923 był także wydawcą i redaktorem odpowiedzialnym tygodnika partii „Częstochowianin”. Podczas strajku kolejarzy w październiku 1923 r. wydalony z pracy na kolei, jednak na skutek zdecydowanej postawy częstochowskich kolejarzy przywrócono go do pracy. W latach 1927–1928 był prezesem Zarządu Okręgu Związku Zawodowego Kolejarzy w Warszawie, zaś od 1929 do 1931 sekretarzem Zarządu Głównego tej organizacji; odpowiedzialny za kontakty z Komisją Centralną Związków Zawodowych, w latach 1920–1923 wchodził w jej skład. Ponownie sprawował funkcję jej członka od końca 1924 r. Na III Kongresie Związku Stowarzyszeń Zawodowych (11–14 czerwca 1925) powołany na członka komisji rewizyjnej Komisji Centralnej Związków Zawodowych. Prawdopodobnie od 1929 r. był jej przewodniczącym. Zmarł 1 października 1931 r. w Częstochowie, został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Kule.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Żonaty z Marią N.