Bojownikom niepodległości

Henryk Graff

(1888-1940?)

Urodził się 5 maja 1888 r. w Jaworowie koło Lwowa. Syn Henryka, urzędnika, i Marii.

Ukończył gimnazjum w Jarosławiu (1907 r.), po czym podjął studia na Wydz. Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego (absolutorium uzyskał 19 kwietnia 1919 r.).

Przed wojną należał do II Polskiej Ddrużyny Strzeleckiej w Krakowie, gdzie prowadził magazyn intendentury okręgu.

W czasie I wojny światowej od 8 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich. Służył w I baonie 1 pp LP. Ranny, po rekonwalescencji od stycznia do czerwca 1915 r. pełnił służbę w stacji etapowej I Brygady w Kętach. Następnie (do października) w kancelarii Komendy I Brygady i w kancelarii żandarmerii. Od października 1915 r. służył w Komendzie Grupy LP, a od 9 lutego 1916 r. w komendzie placu LP w Krakowie. Przeniesiony do werbunku, z dniem 1 stycznia 1917 r. awansował na chor. kanc. Był oficerem w Inspektoracie Zaciągu w Zamościu, a od 8 lutego 1917 r. w Radomiu i oddelegowany do Komisariatu Werbunkowego w Sandomierzu. 23 kwietnia wyznaczony II oficerem zaciągowym w Powiatowym Urzędzie Zaciągu w Ciechanowie, od czerwca do września uczestniczył w kursie wyszkolenia w Zambrowie.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od 1 października w Szkole Chorążych Polskiego Korpusu Posiłkowego w Bolehowie. Po jej ukończeniu (16 stycznia 1918 r.) kierownik werbunkowego posterunku oficerskiego w Tarnopolu.

Od listopada 1918 r. w WP. Od stycznia 1919 r. był naczelnikiem kancelarii PKU w Radomiu. Latem przeniesiony do sztabu XV BP, w listopadzie został kierownikiem oddz. informacyjnego w Łomży. Później oficer w DOGen Warszawa. W październiku 1920 r. awansowany na kpt. piech. (z dniem 1 kwietnia).

Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919, do 15 października 1924 r. pełnił służbę w DOGen/DOK nr I w Warszawie. Przeniesiony do 30 pp, od 1 grudnia 1927 do 30 kwietnia 1928 r. był oddelegowany do Oddz. II Sztabu Generalnego. Od września 1928 r. w Biurze Ogólno-Administracyjnym MSWojsk, a od 1 maja 1929 r. w samodz. wydz. wojskowym MSW. 30 czerwca 1930 r. przeszedł w stan spoczynku.

Pracował m.in. jako starosta w Radzyminie (zatwierdzony 25 listopada 1930), a od 24 lutego 1931 r. w Płońsku. W 1939 r. mieszkał w Stanisławowie.

W 1940 r. aresztowany przez Sowietów, po czym ślad po nim zaginął.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych oraz złotym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 179/1931
Źródła

W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 2, Warszawa 2006; J. Konefał, Legiony Polskie w Lubelskiem 1914-1918, Lublin 1999; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” nr 179/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006.