Urodził się 18 listopada 1895 r. w Pielgrzymowicach pow. Pszczyna. Syn Jana i Filipiny. Członek „Sokoła” i od maja 1919 r. POW Górnego Śląska. Uczestnik powstań śląskich. Od 1 października 1922 r. w stopniu przodownika w Policji Województwa Śląskiego. Służył w komendzie powiatowej w Katowicach. 1 lipca 1929 r. awansował na st. przodownika. Od 1933 r. funkcjonariusz w II komisariacie w Katowicach. Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie. Wywieziony na podstawie listy nr 023/2 z 10 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze. Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta. Żonaty, miał syna Jerzego. Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 27/1934 [po raz pierwszy nadany jako Henryk Hermann „Monitorem Polskim” nr 92/1932].