Urodził się 1 lipca 1900 r. w m. Siebież. Syn Henryka i Marii z Hohenstauffów.
Działacz niepodległościowy ps. „Żak”.
Po 1918 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Z dniem 1 września 1932 r. mianowany ppor. rez. piech.
W niepodległej Polsce w 1928 r. pracował jako p.o. leśniczego w Nadleśnictwie Łąck (pow. Gostynin), a w 1933 r. w leśnictwie Budziska (gm. Jednorożec).
Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach ZS ps. „Zielony”. W stopniu kpt. był dowódcą komp. Zw. Strzeleckiego na terenie Rembertowa i Zielonki. 31 października 1943 r. został dowódcą komp. dywersyjnej II Rejonu „Celków” Obwodu AK „Obroża”. Ze względu na niechęć do scalenia ZS z AK 24 grudnia skazany przez Wojskowy Sąd Specjalny na tydzień aresztu domowego, po czym wydalony z szeregów AK.
Zmarł 4 maja 1968 r. i został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Opolu-Półwsi.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty z Janiną Benisławską, miał z nią córkę i syna Jana.
P.T. Gajzler, Oddziały Specjalne II Rejonu „Celków” VII Obwodu „Obroża”, Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej, „Rocznik Wołomiński” t. X/2014; „Monitor Polski” nr 258/1933; Rocznik oficerski rezerw 1934.