Bojownikom niepodległości

Henryk Janczewski

(1891–1958)

Henryk JanczewskiUrodził się 26 października 1891 r. w Kowerżycach, Mińszczyzna. Syn Władysława i Korneli z Cepryńskich.

Uczestnik strajku szkolnego (1905 r.). Ukończył szkołę realną Witolda Wróblewskiego w Warszawie (1910 r.).

Od 1908 r. należał do Organizacji Młodzieży Narodowej. Od 1911 r. należał do „Zetu”, Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego.

W czasie I wojny światowej od 1916 r. w armii rosyjskiej. Po wybuchu rewolucji w Rosji w 1917 r. przeszedł do I Korpusu Polskiego. Służył w nim do jego demobilizacji w 1918 r., po czym powrócił do kraju.

W latach 1918–1920 w Wojsku Polskim. Od 15 sierpnia do 11 listopada 1920 r. przebywał na II kursie rezerwowym Szkoły Podchorążych Artylerii w Poznaniu. Przydzielony do 8 dak. 1 grudnia mianowany ppor. art. Następnie w rezerwie.

W latach 1921–1925 był kierownikiem Okręgowego Towarzystwa Rolniczego i dyrektorem Syndykatu Rolniczego w Brześciu nad Bugiem. W 1925 r. został naczelnikiem wydziału gospodarczego (potem finansowego) tamtejszego zarządu miasta. Stanowisko to zajmował do 1935 r. Potem inspektor Związku Rewizyjnego Samorządu Terytorialnego RP.

Mieszkał w Warszawie.

Zmarł 21 kwietnia 1958 r. w Sopocie.

Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Żonaty (od 23 XI 1923) z Marią Staszkiewicz, miał syna Władysława (ur. 1930).

Źródła

S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 2, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 140/1938; Z. Moszumański, Z. Kozak, Wojenne szkoły dla oficerów artylerii (1914–1921), Pruszków brw; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.