Henryk Janiewicz

Urodził się 4 lub 16 stycznia 1897 r. w Warszawie. Syn Wincentego i Julii z Małkowskich.

Od 1911 r. należał do tajnego skautingu i Związku Strzeleckiego.

W czasie I wojny światowej w POW ps. „Niemira”. W 1915 r. aresztowany przez władze rosyjskie i wywieziony w głąb Rosji na Syberię. Dzięki zabiegom Aleksandra Lednickiego przeniesiony w okolice Moskwy, skąd zbiegł i podjął służbę w POW KN 3. W 1919 r. powrócił do kraju.

Wstąpił wówczas do Wojska Polskiego. Był elewem Szkoły Podchorążych Gospodarczych. Następnie w 1 pszwol. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. adm.

Ukończył Wyższą Szkołę Handlową w Warszawie. Pracował jako dyrektor w Międzynarodowym Komisowym Towarzystwa „Metokko” i Polskiej Krajowej Kasie Pożyczkowej. W 1924 r. wyjechał na studia do Paryża, a jednocześnie pracował jako jeden z sekretarzy generalnych w Towarzystwie Opieki Polskiej nad Emigrantami we Francji.

Dziennikarz i podróżnik. Zwiedził Rosję Europejską, Europę Zachodnią, Skandynawię, Algierię i Maroko. W 1928 r. wyjechał do Ameryki w propagandowej misji filmowej. Zwiedzał Stany Zjednoczone, badał warunki życia wychodźstwa. Był redaktorem „Dziennika dla Wszystkich” w Buffalo. W 1931 r. zwiedził Kanadę, a w 1935 r. Hawaje. Był prezesem okręgu Buffalo Ligi Morskiej i Kolonialnej.

W 1935 r. utworzył wytwórnię wyrobów mięsnych „Pasco”. W 1940 r. wybrany prezesem Rady Polonii Amerykańskiej na stan New Jersey.  Od 1947 r. należał do Instytutu Piłsudskiego, od 1955 (z przerwami) do 1968 r. jego prezes.

Zmarł11 sierpnia 1971 r. w Short Hills, New Jersey.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Członek honorowy Instytutu Józefa Piłsudskiego.