Henryk Janota

Urodził się 19 stycznia 1886 r. w Sosnowcu. Syn Walentego, rolnika, i Wiktorii.

Ukończył czteroklasowe progimnazjum.

Pracował jako ślusarz.

Na przełomie 1903 i 1904 r. wstąpił do PPS w Częstochowie ps. „Bartek”, „Stefan”, „Ursyn”. Zajmował się kolportażem literatury socjalistycznej. Od 1905 r. należał do Organizacji Bojowej PPS. Uczestniczył w akcjach ekspropriacyjnych na kasy powiatowe w Lubartowie, Sokołowie, Węgrowie i Opatowie.W 1906 r. ukończył kurs bojowy w Krakowie i został instruktorem Organizacji Bojowej w osadzie Niemce w Zagłębiu Dąbrowskim. Brał udział w zamachu na oficera policji I. Andriejkowa w Dańdówce (czerwiec 1906 r.). Po rozłamie w partii (listopad 1906 r.) należał do PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Od 1908 r. działał na terenie Częstochowy. W następstwie zdrady Antoniego Sukiennika w październiku 1912 r. aresztowany przez władze rosyjskie. Należał do grona oskarżonych w procesie działaczy PPS z Zagłębia i Częstochowy. Wyrokiem Wojskowej Izby Sądowej w maju 1914 r. skazany na cztery lata katorgi. Karę odbywał w katordze orłowskiej. Uwolniony w następstwie rewolucji lutowej 1917 r. w Rosji. Przybył do Charkowa, gdzie działał w Zjednoczeniu Socjalistycznym Polskim. Następnie powrócił do kraju.

W niepodległej Polsce mieszkał w Częstochowie.

W 1920 r. zgłosił się ochotniczo do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie z bolszewikami. Następnie w rezerwie.

Pracował w hucie „Blachownia”.

Należał do PPS i Związku Robotników Przemysłu Metalowego. W maju 1934 r. z ramienia PPS wybrany do Rady Miejskiej w Częstochowie.

Działacz Stow. b. Więźniów Politycznych.

Zmarł 19 kwietnia 1954 r. w Częstochowie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym przy ul. Palmowej sektor 11.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.

Żonaty (od 1918 r.) z Józefą Kondracką, miał troje dzieci m.in. córkę Wiesławę (26 IX 1919–4 II 1997) zamężną Paranowską i syna Rajmunda Tadeusza (10 VIII 1921–18 III 1955).