Urodził się 10 marca 1897 r. w Sądowej Wiszni. Syn Stefana i Marii.
Ukończył sześć klas szkoły powszechnej i cztery klasy gimnazjum w Jarosławiu. Z powodu trudności finansowych przerwał naukę i podjął praktykę w fabryce wyrobów ceramicznych w Sądowej Wiszni.
Od 1 lipca 1913 r. należał do IX Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Sądowej Wiszni.
W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich ps. „Rudzki”. Służył w 3 komp. IV baonu 1 (potem: 5) pp LP. Ranny w brodę w bitwie pod Łowczówkiem (25 grudnia 1914 r.), w połowie stycznia 1915 r. leczył się w szpitalu zorganizowanym w Zamku Bulowice koło Kęt. Po rekonwalescencji w 4 komp. IV baonu 5 pp LP. 20 marca 1915 r. ranny nad Nidą. Od 1 maja 1916 r. ponownie w 3 komp. IV baonu 5 pp LP.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach we wrześniu 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski. Następnie powrócił do domu.
Po rozkładzie Austro-Węgier 5 listopada 1918 r. aresztowany przez Ukraińców za odmowę służby w ich armii. Zbiegł z więzienia i wstąpił do WP.
Brał udział w walkach z Ukraińcami w obronie Sądowej Wiszni i wojnie z bolszewikami.
Po wojnie poświęcił się zawodowej służbie wojskowej. W 1931 r. posiadał stopień chor. Służył wówczas w III baonie 52 pp.
Podczas II wojny światowej po kampanii 1939 r. przedostał się na zachód. Służył w Samodz. Brygadzie Strzelców Karpackich, uczestniczył w obronie Tobruku. W składzie 2 Korpusu Polskiego brał udział w kampanii włoskiej 1944-1945. W 1965 r. mianowany ppor. tyt.
Zmarł 16 października 1976 r. w Krakowie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Wojskowym przy ul. Prandoty.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, srebrnym (?) Krzyżem Zasługi z mieczami, srebrnym Krzyżem Zasługi oraz francuskim Krzyżem Wojennym 1939-1945.
Żonaty, miał córki.
„Dziennik Polski” nr 240/1976; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; Lwów i Małopolska Wschodnia w Legionach Polskich 1914-1917, Lwów 1935; „Monitor Polski” nr 111/1931.