Bojownikom niepodległości

Henryk Loebel

(1896-1942)

loebel henrykUrodził się 16 grudnia 1896 r. w Krakowie. Syn Zygmunta i Laury z Wetsteinów (?).

Jako uczeń gimnazjum należał do skautingu i kółek samokształceniowych.

Student medycyny.

W czasie I wojny światowej od 1916 r. w POW. Uczestniczył w rozbrajaniu Austriaków w Krakowie.

1 listopada 1918 r. wstąpił do WP. Służbę pełnił w jednostkach tyłowych. W lipcu 1920 r. zgłosił się na front. Uczestniczył w walkach z bolszewikami w rejonie Płocka w szeregach 102 psp. Po wojnie przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako ppor. lek. z 1 czerwca 1919, 2 stycznia 1932 r. awansował na por. rez. lek.

Ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, w 1922 r. uzyskując dyplom lekarski. W 1933 r. mieszkał w Przemyślu. W latach 30. pracował jako dyrektor (i ordynator oddziału położniczo-ginekologicznego) szpitala żydowskiego w Siedlcach.

Był prezesem oddziału w Siedlcach, wiceprezesem okręgu warszawsko-białostockiego i członkiem Zarządu Głównego Zw. Żydów Uczestników Walk o Niepodległość Polski.

Podczas II wojny światowej od listopada 1939 r. członek Judenratu w Siedlcach. W 1940 r. przewodniczący gminy żydowskiej w Siedlcach.

Zamordowany w końcu sierpnia 1942 r. w Siedlcach.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty, miał syna Witka.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 255/1933
Źródła

„Monitor Polski” nr 255/1933; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1938, Warszawa 1938; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1936, Warszawa 1936; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; Żydzi bojownicy o niepodległość Polski, Lwów 1939.