Urodził się 7 lub 9 marca 1871 r. we Lwowie. Syn Dawida, bankiera, i Róży z Schützów.
Ukończył Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie. Studiował na Wydz. Prawa i Umiejętności Politycznych Uniwersytetu Lwowskiego (1889-1890), skąd ze względu na radykalne poglądy został usunięty. Kontynuował studia prawnicze i filozoficzne na uniwersytetach w Zurychu i Wiedniu, uzyskując doktorat.
W styczniu 1892 r. brał udział w zjeździe założycielskim Galicyjskiej Partii Socjalno-Demokratycznej(potem: Polska Partia Socjalno-Demokratyczna Galicji i Śląska Cieszyńskiego). Od 1895 r. członek sekcji Zw. Zagranicznego Soccjalistów Polskich w Szwajcarii. Był wiceprezesem Tow. Rygoryzantów.
Po studiach odbył aplikację adwokacką i od 1905 r. prowadził kancelarię adwokacką we Lwowie.
W czasie I wojny światowej działał na rzecz Legionów Polskich, był łącznikiem NKN z działaczami we Lwowie.
Od 1 listopada 1918 r. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom; z ramienia PPSD był członkiem prezydium Polskiego Komitetu Narodowego. Od 23 listopada szef sekcji sprawiedliwości w Tymczasowym Komitecie Rządzącym we Lwowie. Na przełomie 1918 i 1919 r. był jego delegatem do Tymczasowej Komisji Likwidacyjnej w Krakowie. W 1919 r. delegat MSZ oraz posłów wschodniogalicyjskich do Sejmu Ustawodawczego na konferencję pokojową w Paryżu.
W latach 1919-1922 należał do PPS. Był radnym Lwowa (1919-1927).
W marcu 1921 r. wybrany członkiem wydz. Zw. Adwokatów Polskich we Lwowie. Był wiceprezesem Lwowskiej Izby Adwokackiej. W 1924 r. został członkiem „Komisji Czterech”, powołanej przez gabinet Władysława Grabskiego, celem opracowania projektu założeń polityki narodowościowej. W 1926 r. członek komisji rzeczoznawców przy Sekcji Komitetu Politycznego Rady Ministrów dla Spraw Mniejszości i Województw Wschodnich.
Współzałożyciel i prezes Tow. Przyjaciół Ligi Narodów, członek zarządu Federacji Polskich Stow. Przyjaciół Ligi Narodów, prezes Stow. dla Ligi Narodów, członek rady nadzorczej Targów Wschodnich.
Zwolennik J. Piłsudskiego, w 1928 r. został współzałożycielem i wiceprezesem Instytutu Badań Spraw Narodowościowych w Warszawie.
Członek BBWR, był prezesem grupy regionalnej województw południowo-wschodnich. W 1928 r. z ramienia BBWR wybrany z listy państwowej na posła do Sejmu RP. Był wiceprezesem klubu parlamentarnego BBWR. Mandat poselski sprawował do 1930 r. W 1930 r. z listy BBWR wybrany senatorem wybranym w województwie lwowskim. Był przewodniczącym zespołu posłów i senatorów z Małopolski Wschodniej. Brał udział w pracach nad konstytucją kwietniową. Mandat senatora sprawował do 1935 r.
W 1934 r. wybrany do Komisji Wykonawczej Międzynarodowej Konferencji Unii Międxzyparlamentarnej (przewodniczący grupy polskiej). W 1935 r. wybrany wiceprezesem Unii Międzyparlamentarnej.
Uzyskał nominację na rejenta w Drohobyczu.
Zmarł 9 lipca 1936 r. w Budapeszcie. Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
Odznaczony orderem Polonia Restituta 3 i 4 kl. oraz Medalem Niepodległości.
Żonaty dwukrotnie; z pierwszą miał córkę Bożenę, prawnika. Drugą żoną była Zofia z Habdank-Koporskich.
Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994; C. Lechicki w: Polski Słownik Biograficzny t. XVII/1972; „Monitor Polski” nr 27/1934; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny t. III, Warszawa 2005; Sprawozdanie Dyrektora c.k. Lwowskiego Gimnazyum im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1885, Lwów 1885; Ś.p. dr Henryk Loewenherz, „Wschód” nr 18/1936.