Henryk Lutomski

Urodził się 19 stycznia 1872 r. w Stawie pow. Słupca. Syn Bolesława Józefa, powstańca 1863 r., ziemianina, i Jadwigi z Trąmpczyńskich.

Po śmierci ojca objął majątek rodzinny w Stawie (508 ha). W 1902 r. był oskarżony o udzielanie pomocy ukaranym za udział w strajku dzieci wrzesińskich (był członkiem komitetu obrony).

Uczestnik powstania wielkopolskiego. Od 16 stycznia 1919 r. dowodził baonem gnieźnieńskim. W marcu wraz z nim wcielony do 4 pstrz wlkp. 25 kwietnia 1919 r. mianowany por. piech. (ze starszeństwem z 1 lutego 1914 r.). 2 czerwca przeniesiony do wydz. III b przy Naczelnej Radzie Ludowej. Dekretem Naczelnej Rady Ludowej z 6 czerwca awansowany na kpt. piech. (z dniem 1 lutego). Od sierpnia 1920 r. dowodził 259 pp Armii Ochotniczej. Na jego czele uczestniczył w walkach o Brodnicę (18 sierpnia). Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Zweryfikowany jako mjr rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

W niepodległej Polsce gospodarował w rodzinnym majątku. Podczas przewrotu wojskowego w maju 1926 r. opowiedział się po stronie rządowej. Wszedł w skład Komitetu Wojewódzkiego Organizacji Obrony Państwa w Poznaniu.

Członek Tow. Przyjaciół Nauk w Poznaniu (1917-1937), członek założyciel Tow. dla badania nad historią Powstania Wielkopolskiego 1918/1919.

Zginął 26 lipca 1944 r. zastrzelony przypadkowo w Warszawie przy ul. Pańskiej 59.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Honorowy obywatel Brodnicy.