Urodził się 1 października 1897 r. w Warszawie. Syn Aleksandra i Julii z Łopuskich. Brat Aleksandra (zob.).
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich ps. „Socha”. Służył w formacjach pozapułkowych. Następnie w POW. Od lutego 1917 r. komendant obwodu „B” Wola Okręgu Warszawa-Miasto.
Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. tab. z 1 czerwca 1919 r., służył w III dyonie taborów (1923, 1924). Przeniesiony do artylerii, co najmniej od 1928 do 1932 r. był oficerem 6 pap. Awansowany 1 stycznia 1930 r. na kpt. art., a 19 marca 1937 r. na stopień mjr. art. Wiosną 1939 r. był wykładowcą organizacji artylerii w Szkole Strzelań Artylerii w Toruniu. Od 31 sierpnia dowódca II dyonu 33 pal rez.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r., podczas której dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w oflagu XI B Braunschweig i II C w Woldenbergu.
Zmarł po 1945 r.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 167/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; J.E. Szczepański, Peowiacy i ich losy (Jabłonna, Chotomów, Krubin, Wieliszew), Warszawa 2020.