Urodził się 15 lutego 1894 r. w Cieszynie. Syn Tomasza i Józefiny z d. Wisła.
Ukończył Polskie Seminarium Nauczycielskie w Bobrku koło Cieszyna (1913).
Pracował jako nauczyciel ludowy w Puńcowie.
Podczas I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionie Śląskim, z którym dotarł do Mszany Dolnej. Tam wcielony do I baonu 3 pp LP. Sprawował funkcję sanitariusza i dowódcy patrolu sanitarnego, uzyskał stopień sierż.
W bitwie o Polską Górę dn. 5 listopada 1915 r. sierż. Olej, jako komendant patrolu sanitarnego, niesie pomoc rannym nie bacząc na własne niebezpieczeństwo. Dzięki jego niesłychanej odwadze i poświęceniu zostali wyniesieni w bezpieczne miejsce liczni oficerowie i szeregowi, dla których z powodu potężnego ognia nieprzyjacielskiego nie było właściwie nadziei. Sierżant Olej wyniósł również rannego ppor. [nazwisko nieczytelne], dzięki czemu nie dostał się ten do niewoli.
Za czyny te nacechowane poświęceniem i poczuciem obowiązku został sierż. Olej odznaczony srebrnym medalem I kl. Żołnierz znany w całym pułku, ze wszystkich akcji bojowych, w których zawsze pełnił swój obowiązek z zaparciem i poświęceniem.
Zmarł śmiercią samobójczą 27 sierpnia 1917 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Wojskowym na Powązkach kwat. A–5.
Pośmiertnie odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i czterokrotnie Krzyżem Walecznych.
J. Cisek, K. Stepan, Lista strat Legionów Polskich 1914–1918, Kraków 2006; S. Król, Kawalerowie Virtuti Militari związani ze Śląskiem Cieszyńskim t. 1, Cieszyn 2018; „Monitor Polski” 1934, nr 6; H. Odrowąż–Szukiewicz, Świadkowie wydarzeń 1918–1922, Warszawa 1990.
