Urodził się 29 marca 1895 r. w Nadarzynie. Syn Filipa i Wilhelminy z Kupieckich.
W niepodległej Polsce po 11 listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim. Po wojnie z Rosją bolszewicką lat 1919–1920 w rezerwie. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r., z dniem 19 marca 1939 r. awansował na kpt. rez. sap.
Ukończył studia, uzyskując dyplom inżyniera. Mieszkał w Grodzisku Mazowieckim.
Na początku sierpnia 1939 r. zmobilizowany do WP, został dowódcą 126 komp. rez. saperów.
Na tym stanowisku wziął udział w obronie Kępy Oksywskiej na Wybrzeżu. Dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał między innymi w oflagach II B w Arnswalde i II C w Woldenbergu.
Zmarł w 1945 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Kępa Oksywska 1939, Gdańsk 1985; „Monitor Polski” 1932, nr 92; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kraków 2003.