Urodził się 4 maja 1895 r. we Lwowie. Syn Faustyna i Heleny z Rewakowiczów.
W czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich i POW.
Od 1 listopada 1918 r. w stopniu sierż. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do załogi odcinka III (sektor Bema). Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do IV baonu 1 pstrz lwowskich (potem: 38 pp).
Zweryfikowany jako kpt. adm. z 1 czerwca 1919, służył w ekspozyturze Wojskowej Kontroli Generalnej przy DOK nr IX (1923, 1924). Uczył się w Wyższej Szkole Intendentury w Warszawie (1928). Ukończył wydz. prawa, uzyskując magisterium. W 1932 r. był praktykantem sądowym w Wojskowym Sądzie Okręgowym nr VI. Wkrótce potem przeniesiony do audytoriatu, z dniem 1 stycznia 1936 r. awansował na mjr. aud. Wiosną 1939 r. był wiceprokuratorem w Wojskowej Prokuraturze Okręgowej nr VI.
Zapewne na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Aresztowany 10 grudnia 1939 r. przez Sowietów we Lwowie, został wywieziony na podstawie listy nr 055/4 z 5-9 maja 1940 r. do Kijowa.
Wkrótce potem zamordowany.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych oraz złotym Krzyżem Zasługi.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; „Monitor Polski” nr 259/1932; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; Ukraiński ślad Katynia, Warszawa 1995.