Bojownikom niepodległości

Henryk Stanisław Glass

(1896-1984)

glass henrykUrodził się 19 maja 1896 r. w Dąbrowie Górniczej. Syn Karola i Zofii z Karneyów.

W latach 1902-1905 mieszkał w Warszawie, a następnie w Kijowie. Uczył się w Gimnazjum Realnym im. św. Katarzyny, gdzie należał do tajnego „Zetu”. Działacz harcerski w Kijowie. Współpracował z POW. Zimą 1915/1916 r. ukończył w Saratowie szkołę podoficerską POW ps. „Stanisław Szarym”. W 1918 r. organizował harcerski wywiad dla II KP na Ukrainie. Po bitwie korpusu pod Kaniowem i jego kapitulacji przed Niemcami (12 maja) wraz z kolegami przewiózł do Kijowa kilkaskrzyń materiałow wybuchowych dla potrzeb POW.

Od grudnia 1918 r. był zastępcą, a od stycznia 1919 r. p.o. Naczelnika Harcerstwa na Rusi i w Rosji. Brał udział w zjeździe zjednoczeniowym harcerstwa w Lublinie. Po krótkim pobycie w Warszawie 14 listopada 1918 r. wyjechał z rozkazami dla POW do Kijowa.

W październiku 1919 r. podjął się przewiezienia przez Rumunię rozkazów dla POW w Odessie i Kijowie.

Potem w WP. Zweryfikowany jako por. art. z 1 czerwca 1919 r., 1 lipca 1923 r. awansował na kpt. art. W 1934 r. pozostawał w rezerwie.

W niepodległej Polsce mieszkał w Warszawie. Pracował jako urzędnik.

Podczas II wojny brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK ps. „Stanisław Jankowski” i „Mieczysław Wolski”. Był III oficerem Oddz. II Komendy Głównej AK. Awansował na mjr. rez. art.

Po II wojnie światowej zamieszkał w Wlk. Brytanii.

Zmarł 14 stycznia 1984 r. w Londynie i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym na Powązkach w Warszawie kwat. 110.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 (?) kl. i złotym Krzyżem Zasługi.

Żonaty z Feliksą Grabską, miał czworo dzieci m.in. syna Stanisława (5 I 1929-27 VII 1935) i Andrzeja, konstruktora lotniczego.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 6/1934
Źródła

A. Glass, w: Harcerski Słownik Biograficzny t. II, Warszawa 2008 – zrobić; K. Grodziska, Polskie groby na cmentarzach Londynu, Kraków 1995; A. Holiczenko, Żołnierze tajnego frontu. Lista imienna KN3 POW-Wschód, 1914-1921, Olsztyn 2012; „Monitor Polski” nr 6/1934; W. Nekrasz, Harcerze w bojach w latach 1914-1921 t. 1, Warszawa 1930; Rocznik oficerski rezerw 1934.