Bojownikom niepodległości

Henryk Tadeusz Brudnicki

(1896–1944)

Urodził się 5 września 1896 r. w Sójkach koło Warszawy. Syn Józefa i Marianny z Koszczoskich.
W czasie I wojny światowej od 22 sierpnia 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w 1 komp. I baonu 1 pp LP. Chory, do 17 grudnia 1915 r. leczył się w szpitalu epidemicznym w Ołomuńcu. Wiosną 1917 r. w Biurze werbunkowym w Będzinie. Po kryzysie przysięgowym w lipcu tego roku internowany przez Niemców w obozie w Szczypiornie. Zwolniony, należał do POW. Uczestniczył w działalności wywiadowczej i dywersyjnej.
Od 1919 r. mieszkał w Czeladzi, gdzie pracował jako urzędnik gospodarczy w Wydz. Powiatowym w Będzinie. Od kwietnia 1927 r. pracował w referacie gospodarczym biura działu drogowo-budowlanego. Od 11 lipca 1936 r. sprawował funkcję burmistrza Czeladzi.
Był także członkiem zarządu Ochotniczej Straży Pożarnej w Czeladzi, działał też w Katolickim Stow. Mężów (oddział w Czeladzi).
Podczas II wojny światowej we wrześniu 1939 r. przeniósł się z rodziną do Warszawy. Podjął tam działalność konspiracyjną. Latem 1944 r. został aresztowany przez Niemców. Wywieziony do obozu koncentracyjnego w Mauthausen-Gusen (nr obozowy 94717).
Zginął 16 października 1944 r. w obozie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.
Żonaty (od 1919 r.) z Zofią Niepiekło, z którą miał córki Irenę i Zofię.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 260/1931
Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich t. I, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Echo Czeladzi” nr 3/2009; „Monitor Polski” nr 260/1931.