Urodził się 8 maja 1896 r. w Chełmie. Syn Edmunda i Marii ze Stelęgowskich.
W czasie I wojny światowej od sierpnia 1915 r. w armii rosyjskiej. Był żołnierzem 44 DStrz. Od 26 listopada 1917 r. w I Korpusie Polskim w Rosji.
Od 1919 r. w WP. Początkowo służył w składnicy materiałów intendentury, a potem w 6 pp leg.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., kształcił się w Oficerskiej Szkole Topografów (1923). W 1924 r. pełnił służbę w Oddz. Ogólnym DOK nr III w Grodnie. Awansowany 1 lipca 1925 r. na kpt. piech., od 1927 r. służył jako dowódca komp. w 61 pp, a w 1935 r. w Szkole Podchorążych Piechoty. Wiosną 1939 r. był kierownikiem referatu planów wydz. mobilizacji i uzupełnień DOK nr VII.
Podczas kampanii 1939 r. w Ośrodku Zapasowym 14 DP. Brał udział w walkach na Lubelszczyźnie, podczas których został ciężko ranny. Potem dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Żonaty (od 5 I 1931) z Marią Ludwiką Madalińską, miał z nią synów Janusza Kazimierza (ur. 1932) i Włodzimierza Wacława (ur. 1938).
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 212/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.