Hipolit Łossowski

Urodził się 21 lipca 1880 r. w Nowgorodzie Siewierskim nad Desną. Syn Michała Tomasza, rejenta, i Leontyny z Sokołowskich.

Po ukończeniu III Korpusu Kadetów w Moskwie (czerwiec 1900 r.) i Pawłowskiej Szkoły Junkrów w Petersburgu, w sierpniu 1902 r. jako ppor. został przydzielony do syberyjskiego 2 baonu saperów. W jego składzie uczestniczył w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904-1905.W 1907 r. wstąpił do Oficerskiej Szkoły Aeronautycznej, po ukończeniu której pełnił służbę jako instruktor pilotażu sterowców.

W czasie I wojny światowej był m.in. zastępcą dowódcy sterowca „Albatros”, pomocnikiem dowódcy komp. aeronautycznej Frontu Zachodniego, a w 1916 r. dowódcą Szkoły Pilotów w Moskwie oraz kierownikiem 7 parku lotniczego w Pskowie. Następnie był szefem odbiorców zamówień Głównego Zarządu Floty Powietrznej.

Od 27 sierpnia 1917 r. współpracował z Naczelnym Polskim Komitetem Wojskowym w Piotrogrodzie – był kierownikiem wydziału lotniczego Komisji Wojskowej. Od października wyższy oficer do zleceń przy naczelnym inżynierze I Korpusu Polskiego. Po demobilizacji korpusu w lipcu 1918 r. wyjechał do Warszawy.

Tam od lata należał do tajnej organizacji byłych wojskowych formacji wschodnich.

Od 3 listopada 1918 r. w stopniu ppłk. w Wojsku Polskim. Podczas rozbrajania Niemców kierował zajęciem lotniska mokotowskiego. Od 20 grudnia dowódca wojsk lotniczych i szef sekcji Żeglugi Napowietrznej MSWojsk,  od 19 marca 1919 r. inspektor Wojsk Lotniczych przy MSWojsk i jednocześnie szef Lotnictwa przy Naczelnym Dowództwie WP, dowódca Brygady Lotniczej (od 25 września 1919).

Po wojnie był szefem służby aeronautycznej Okręgu Generalnego Warszawa, a od 1 sierpnia 1921 r. kierownikiem Centralnych Zakładów Lotniczych w Warszawie. Zweryfikowany jako płk lotn. z 1 czerwca 1919 r.

Zmarł 10 lutego 1925 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Wojskowym na Powązkach kwat. A-12.

Odznaczony orderem Polonia Restituta 4 kl., pośmiertnie awansował na gen. bryg. i otrzymał Medal Niepodległości.

Żonaty (od 22 I 1915) z Wandą Wismontt (Wissmont), małżeństwo to było bezpotomne.