Hubert Brzozowski

Urodził się 21 września 1883 r. w Lattace, Turcja. Syn Karola, poety, powstańca 1863 r., i Eulalii de Ballier. W dzieciństwie z rodziną zamieszkał we Lwowie. Tam też uzyskał wykształcenie techniczne. W okresie studiów 4 września 1902 r. zadebiutował jako aktor. Do 1906 r. był aktorem Teatru Mejskiego we Lwowie, następnie Teatru w Fliharmonii w Warszawie i ponownie Teatru Miejskiego we Lwowie (1908-1909). Jaki inżynier od 1913 r. pracował we francuskiej firmie i budował kolej na terenie Mezopotamii. W 1914 r. mieszkał w Bejrucie. Przed samym wybuchem wojny przyjechał do Galicji z azjatyckiej Laodicei. W czasie I wojny światowej od 9 października 1914 r. w Legionach Polskich. Początkowo służył w baonie uzupełniającym LP kpt. Andrzeja Galicy. Mianowany 4 listopada 1914 r. chor. piech., przez pewien czas sprawował funkcję jego adiutanta. 18 maja 1915 r. przydzielony do baonu uzupełniającego nr 3, już 21 maja został przeniesiony na adiutanta do III baonu 4 pp LP. W jego składzie 15 lipca wyruszył na front. Brał udział w działaniach na Lubelszczyźnie i Wołyniu. 14 sierpnia został dowódcą plut. 4 komp. 4 pp LP, a 20 sierpnia awansował na ppor. piech. Chory, co najmniej od listopada do 12 lutego 1916 r. leczył się w szpitalu rezerwowym nr 1 w Przemyślu. Przydzielony do baonu uzupełniającego nr 3, 16 lub 28 kwietnia objął funkcję oficera ordynansowego w Komendzie Legionów. Na początku 1917 r. przydzielony do Krajowego Inspektoratu Zaciągu, był oficerem werbunkowym w Zakroczymiu. W okresie od 23 kwietnia do 4 czerwca 1917 r. stał na czele Powiatowego Urzędu Zaciągu w Grójcu. Po kryzysie przysięgowym od września w Polskim Korpusie Posiłkowym. Był adiutantem oddziału uzupełnień, a od 1 lutego 1918 r. służył w komp. km przy Dowództwie Uzupełnień. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Dulfalvie. Od listopada 1918 r. w WP. Awansowany 15 listopada na por. piech., służył w 4 pp leg. W 1920 r. przeniesiony do DOGen Pomorze, w sierpniu awansował na kpt. piech. (z dniem 1 kwietnia). Po wojnie przeniesiony do DOGen Lublin i latem 1921 r. do rezerwy, Zweryfikowany jako kpt. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r. W latach 20. wyjechał do Bejrutu, gdzie zamieszkał na stałe. Zmarł przed 1939 r. Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych. Żonaty z Ireną N.